Eis vertellte mi een öllerige Tante, woans dat üm 1930 an de „Groten Stadtschaul“ in Wismer taugüng. Sei wiern dree Kinner tau Hus in de Waderstrat, de jüngste wier ehr Brauder Paul. Hei güng up de „Groten Stadtschaul“, süll Abitur maken un later studieren. Dorför hett de Familie bannig marachen müsst. De Vadder wier Beamter bi Wismers Post un hett näbenbi twee grote Gordens an’n Torney beackert, üm’t Schaulgeld betahlen tau können, denn de beid Dierns güngen ok tau de Mittelschaul. De Aust ut de Gordens wür an Wismerer Hannelslüd verköfft. De Tanten sülben künn later bi ’nen Advokaten in de Mäkelborger Strat liern un nich, as de mihrsten Dierns, bloten as Deinstmäten arbeiden. Sei vertellte mi, dat de Abiturienten dunnemals bannig klauge Kierls, oewer ok stolt wäst sünd.
Sünndags spazifizierten sei in fien Kledasch mit Schäulermützen up’n Kopp achter’t Rathus hen un her, üm de Dierns von’t Lyzeum up de anner Stratensiet tau beögen un Indruck tau maken. Ierst ungefiehr af 1950 makten Jungs und Dierns tausamen in een Klass dat Abitur. As Paul dat gaude Abitur-Tüüchnis in de Tasch har, wier’t ’n Fest un een grot Erfolg för de ganze Familie un süll de Start in een Akademiker-Lopbahn sien. De Tragik is, de tweete Weltkrieg güng los un hei und sien Schaulkameraden würn intreckt. Paul bleef för ümmer vermisst, oewer, sien Nam steiht in’t Bauk för Wismers Kriegsopfer in de Nicolai-Kirch as Andenken för ümmer.
Else
