Gliek na’n Krieg geif dat de Molkerie in Blowatz noch nich un wi müßten de Melk von uns Käuh allein verbruken. Väl hebben wi an de Lüd in uns Dörp wechgäben. De Rest wür dörch de Zentrifug dreiht un denn wür boddert. Tauierst harrn wi een Bodderfatt tau’n Stampen un denn ein tau’n Dreihden. De Bodder wür in schöne Formen ut Holt füllt. De Käuh wiern in de Koppel orer würn up’n Kleveracker tüdert. Alle poor Stun’n müß einer hen un se wiedertüdern un ehr tau Supen gäben. Morgens un abends wür melkt. Tauierst güng’n wi mit de Dracht mit twei Emmers up de Schullern, spärer sünd wi denn mit Pier un Wagen führt. De Melk käum na Blowatz in de Molkerie un wi hebben Bodder, Kees Molke un Boddermelk trüch krägen. Morgens wür’n de Melkkann’ up de Melkbänk vör uns Hus stellt un een Fuhrwark hett se na de Molkerie bröcht. Das Melkführn güng ümmer üm. Später käum een Melkwagen von de Molkerie tau’n afhall’n. Wenn de Käuh na ’n Bullen müßten, wier dat ümmer een groter Ümstand, denn dat geif blot’n ein’n in uns Dörp. De wier bannig gefährlich un harr deswägen ein’ Ring dörch de Schnut. Tau’n Kalwen würn de Käuh rinhalt un de lütten Kälwer sünd bin’n bläben un würn mit frische Melk börnt. As de LPG gründ wür, käumen de Käuh all in ein’ groten Stall un wi harrn nix mihr dormit tau dauhn. As ik dit mal mien Enkelkinner vertellt heff, kün’n se sik dat gor nich vörstell’n, wie dat wäst is, fün’n dat öwer sihr intressant.
Mine