De Fohrerlauwnis

Dor uns öllst Enkeldochter körtens ehr‘n Führerschien für Pkw makt hett, wür ik doran denken, wi mi dat dorbi gahn is. 1963, ik harr gra‘ mien Armeetiet achter mi, stäkte ik fix de Been werrer ünner denn Kökendisch vun Mudding un Vadding. Nu güng dat Pinunsenverdeinen up de Werft los. Ik wier twintig Johr olt. Poor vun mien‘ Fründen, de nich tau Armee wiern, harrn tau de Tiet all een schmucket Motorrad. Mi kribbelte dat nu ok in de Finger. Furs hew ik mi för de Fohrerlauwnis anmeld. Mi wür‘ verklort, dat ik ca. een Johr täuben müss. De Lihrgäng wiern bet dorhen all besett. Taun Glück harr ik bi‘m Kraftverkehr een gauden Bekannten, de Busfohrer wier, un so käm ik na dree Mands in een Lihrgang. Na fief Wochen harr ik de Fleppen in de Tasch. De Spaß hett mi dormals nägenzig Mark kost. Twei Wochen spärer stün‘n ne schön dreehunnertföftiger Jawa mit Hülp vun mien Öllern vör de Dör, de mi bet in de söbenziger Johr begleit hett. Hütigendachs kost de Fohrerlauwnis soväl as dormals mien Motorrad. So möten de jung‘n Lü‘ ut een annern Grund werrer lang luern un sporen, bet sei de Flöh för denn Schien tausamen hem‘m. Denn geiht dat furs mit denn Lihrgang los. Väl Erfolg dorbi un all Tiet gaude Fohrt wünscht Hanning